Kitap Önerisi Babaya Mektup

Pozitif Psikoterapi Temel Danışmanlık eğitimlerinde ödevlerimizden biri pozitif psikoterapi açısından 2 kitap incelemekti.Ben de daha çok biyografi tarzında iki kitap yorumlamak istedim.Kitabın biri Franz Kafka'ya ait olan Babaya Mektuplar,diğeri ise sevgili Tigris'in babasının yazdığı kitap olan Anılar Anektodlar kitabı oldu.Bu kitaba dair daha önce blogda bir yazı yazmıştım.Okumak isterseniz şurada
Şimdi tanıtmaya çalışacağım Kafka'nın bu kitabı da beni etkiledi doğrusu.Kafka'nın çok otoriter ve kuralcı olan bir babası var.Sevgiyi ve şefkati pek göstermeyen bir adam.Hatta kitapta bunu Kafka şöyle eleştiriyor''''Baba sen hiç yapmacık tavırlar takınmazsın,bu doğru ancak sadece bu nedenle başka babaların yapmacık davrandıklarını iddia etmek belki de aramızdaki bazı şeylerin yolunda gitmediğinin yolunu kapmanın bir yoludur.''
Kitabın yazılma nedeni 36 yaşındaki Kafka'nın bir sekretere aşık olarak evlenmek istemesi ve babasının bu evliliğe karşı çıkması. Kafka,babasına olan hislerini bu şekilde yazarak yüzlemeşediği babasıyla yüzleşmiş. İroni şudur ki,mektuplar babasına verilmiyor,zaten bir süre sonra da evlenmek istediği Julie'dan ayrılıyor. Kitap,daha sonra Max Brod tarafından tarafından gün ışığına çıkarılıyor ve yayına sokuluyor.

Kitabın adı bile ironik aslında.Bir sahiplenme ibaresi yok.''Babama Mektuplar'' değil de ''Babaya Mektuplar'' Çok incinmiş,babasının otoritesine de karşı gelemeyen bir çocuk Kafka. Onun kitabını okurken zaman zaman kendi babamla olan ilişkilerimi de sorguladım. Benim babam çok otoriter bir adam değildi ama sevgisini göstermekte doğru yöntemi kullanmıyordu. Evin en küçüğü olduğum için beni kızdırıyor,sıkıştırıyordu :(  Öyle olunca da ben de agresif oluyordum babama karşı..
Kitap,106 sayfa. Çevirisi de gayet iyiydi. Başka yayınları bilmiyorum ama Can Yayınları iyi bu konuda.
Kitapta altını çizdiğim çok fazla yer var ama bir kısmını sizlerle paylaşmak istiyorum.
-Sözgelimi asker selamı vermeyi ve asker gibi yürümeyi becerdiğim zaman desteklerdin beni ama ben geleceğin askeri değildim ya da iştahla yemek yiyebildiğim,hatta yanı sıra bir bira da içebildiğim zaman desteklerdin veya senin en sevdiğin lafları senin peşinden geveleyebildiğim zaman. Fakat bunların hiçbiri benim geleceğimin bir parçası değildi.
-Senin bedeninden gurur duyardım. Benim çaresizliğimin farkına varmamış gibi göründüğün için sana minnettar kalırdım. Aramızdaki bu fark bugün de pek değişmedi.
-Tüm düşüncelerimle senin baskın altındaydım,seninle örtüşmeyen düşüncelerimde özellikle.

-Bir insana azıcık ilgi duymam,duygularımı hiç dikkate almadan,saygı göstermeden,küfrederek,karalayarak,aşağılayarak araya girmene yetiyordu.
-Bana sözlerin ve yargılarınla nasıl bir acı ve utanç verebildiğin konusundaki mutlak duyarsızlığın,benim için daima anlaşılmaz oldu.
-Derdin ki''Tek bir itiraz yok!''
-Beni doğrudan ve apaçık hakaret sözcükleriyle azarladığını hatırlamıyorum.Buna gerek yoktu. Başka bir sürü aracın vardı.
-Bana bir kere bile gerçekten vurmadığın doğru. Ama bağırman,yüzünün kızarması,pantolon askılarını telaşla çözmen,bunların iskemlenin sırtında hazır beklemesi,benim için neredeyse daha kötüydü.
-Senin etkin sonucunda aile dışındaki insanlarla ilişkilerim büyük bir zarar gördü.
-Gerçekte evlilik girişimleri,senden kaçmak için en görkemli ve umut verici bir çabaya dönüştü,ne ki,ardından gelen her başarısızlık aynı ölçüde görkemli oldu. (Babası başarıyı çok önemseyen başarı odaklı bir adam.Bu cümlede de çok net anlaşılıyor.)

-Her iki evlilik girişiminin ardındaki temel düşünce de tümüyle doğruydu:bir ev açmak,bağımsızlaşmak...
-Evlilik,en yoğun kurtuluşun ve bağımsızlığın güvencesi kesinlikle.
-Yaşamak konusundaki beceriksizliğin artık seni ilgilendirmiyor çünkü sorumlusu benim zaten.
Kaç yaşında olursak olalım ailemiz tarafından onaylanmamış,takdir görmemişsek bu tüm hayatımıza  ve seçimlerimize yansıyor. Kafka,iyi eğitimli ve iyi bir yazar olmasına rağmen tek istediği belki de ailesi tarafından (özellikle babası)desteklenerek sevildiğini hissetmekti...
Keyifli okumalar...